Nauka w szkole muzycznej – rodzice cieszą się, jeżeli zauważą u dziecka predyspozycje do grania na instrumentach, śpiewu, czy tańca. Jeżeli pociecha lubi muzykę, chętnie podejmuje zabawy przy muzyce. Do niezwykłych właściwości muzyki należy wyrażanie emocji, uwrażliwianie, uczenie systematyczności. Osoby kształcące się muzycznie osiągają lepsze wyniki w nauce matematyki i języków obcych. Szkolnictwo muzyczne ma rozwijać w dzieciach wrodzone talenty muzyczne pod okiem profesjonalistów i przygotować do nauki zawodu muzyka.
Warunki przyjęcia do szkoły muzycznej
Szkoła muzyczna nie jest obowiązkowa, to alternatywa wśród wielu możliwości rozwijania zainteresowań dziecka. Aby dostać się do szkoły muzycznej, dziecko musi wykazać się predyspozycjami, np.: słuchem muzycznym, poczuciem rytmu, predyspozycjami do gry na wybranym instrumencie i ogólną muzykalnością Cechy te sprawdzane są podczas egzaminu wstępnego. Możliwy jest inny wariant kształcenia – połączenie szkoły muzycznej z ogólnokształcącą. Po reformie edukacji zniknęły gimnazja muzyczne.
Zajęcia w szkole muzycznej
Lekcje w szkole muzycznej polegają przede wszystkim na indywidualnych zajęciach z gry na instrumencie. Lekcje prowadzone są niewielkich grupach. Atmosfera jest kameralna, sprzyja kompletowaniu i poznawaniu muzyki. Jednym z najważniejszych przedmiotów w trakcie nauki w szkole muzycznej jest kształcenie słuchu. Obowiązuje przez cały okres kształcenia, rozwija wrażliwość dziecka na zjawiska zachodzące w muzyce, kształtuje pamięć muzyczną. W młodszych klasach szkoły muzycznej prowadzona jest rytmika, w czasie której dziecko poznaje muzykę w trakcie ruchu – taniec, ćwiczenia rytmiczne, różne zabawy pozwalają uczniowi poznać zjawiska muzyczne. To lubiany przedmiot. W końcu dzieci chętnie uczą się przez zabawę i ruch. W starszych klasach dzieci uczestniczą w audycjach muzycznych, podczas których poznają utwory z różnych epok, zdobywają wiedzę z historii muzyki. Chór to przyjemne zespołowe śpiewanie, rozwijające umiejętność wzajemnego słuchania i uczące prawidłowego posługiwania się głosem. Zajęcia z zespołu kameralnego polegają na muzykowaniu w małej grupie. Przedmiotem obowiązkowym jest fortepian. W szkole muzycznej II stopnia młodzież dalej uczy się grać na wybranym instrumencie i uczestniczy w zajęciach z kształcenia słuchu. Dochodzą nowe przedmioty. Harmonia to przedmiot, na którym poznaje się zjawiska współbrzmień w muzyce, uczy się jak dobrać prawidłowo akompaniament do utworu oraz poznaje sekrety akordów. Nauka historii muzyki trwa cztery lata i obejmuje: gatunki muzyczne, kompozytorów, dzieła, literaturę muzyczną i wiedzę epok muzycznych. Na lekcjach z form muzycznych młodzież poznaje strukturę utworów muzycznych i tajniki pracy kompozytora.
Polecamy również:
Rola rodziców w edukacji muzycznej
Zapisując dziecko do szkoły muzycznej, rodzice chcą rozwijać muzyczny talent swojej pociechy. Wiąże się to z przeorganizowaniem życia rodziny. Dziecko trzeba do szkoły muzycznej zawieźć i odebrać. Rodzice muszą tak zorganizować czas dziecka, aby odrobiło lekcje z dwóch szkół i jeszcze miało czas na beztroskie dzieciństwo. Rolą rodzica jest zminimalizowanie stresowego trybu życia. Rodzice powinni stworzyć dzieciom, jak najlepsze warunki do ćwiczeń muzycznych, wydzielić w domu bezpieczne miejsce na instrument, przygotowywać stroje na koncerty i występy oraz dowozić małego muzyka na miejsce występów. Zajęcia w szkole muzycznej nie kończą się na lekcjach w placówce. Dużą część pracy trzeba wykonać w domu. W porozumieniu z nauczycielem rodzic może uczestniczyć w indywidualnych lekcjach gry na instrumencie. Najważniejsze jest wspieranie dziecka w nauce muzyki, docenianie każdego sukcesu, pomaganie w przezwyciężeniu trudności. Stały grafik pór posiłków, odrabiania lekcji, dbanie o wypoczynek i kontakty dziecka z przyjaciółmi procentują harmonijnym rozwojem młodego człowieka i radosnym rozwijaniem muzycznej pasji. Zajęcia w szkole muzycznej powinny być przyjemnością, spełnianiem marzeń o poznawaniu muzyki i rozwijaniem pasji. Wywieranie presji na koncertowanie, czy na jak najlepsze wyniki edukacyjne w obu szkołach, to niepotrzebny stres, który utrudnia naukę i wręcz zniechęca do rozwijania talentu muzycznego. Może doprowadzić do buntu dziecka i porzucenia szkoły muzycznej. Nauka w szkole muzycznej powinna dawać radość i satysfakcję dziecku, a nie być realizacją wymagań rodziców. Nauka w szkole muzycznej stanowi uzupełnienie kształcenia kulturalnego i jest przygotowaniem do świadomego odbioru kultury. Edukacji muzycznej brakuje w szkole podstawowej, w liceach i technikach.
Ofertę kształcenia muzycznego mają także prywatne szkoły muzyczne, do których na zajęcia można zapisać nawet niemowlęta z rodzicem. Prywatne szkoły często nie posiadają prawa do nadawania tytułu muzyka. Są dobrym wyborem dla osób, które interesują się muzyką amatorsko i nie planują zawodowo zajmować się muzyką. Mogą stanowić przygotowanie do nauki w państwowej szkole muzycznej i rozwijać muzyczną pasję młodego człowieka.